فرمود:«واى بر فرزندان آخرالزّمان از دست پدرانشان.»
اطرافيان پيامبر با شنيدن اين جمله به فكر فرو رفتند. لحظهاى فكر كردند شايد منظور پيامبر، فرزندان مشركان است كه در تربيت فرزندانشان كوتاهى مىكنند.
عرض كردند: «يا رسول الّله، آيا منظورتان مشركين است؟»
- نه، بلكه پدران مسلمانى را مىگويم كه چيزى از فرايض دينى را بهفرزندان خود نمىآموزند و اگر فرزندانشان پارهاى از مسائل دينى را فراگيرند، پدران آنها،ايشان را از اداى اين وظيفه باز مىدارند.
اطرافيان پيامبر با شنيدن اين سخن، تعجب كردند كه آيا چنين پدران بىمسؤوليتى نيز هستند.
پيامبر كه تعجب آنها را از چهرهشان خوانده بود ادامه داد: «تنها بهاين قانع هستند كه فرزندانشان از مال دنيا چيزى را به دست آورند....»
آنگاه فرمود: «من از اين قبيل پدران بيزار و آنان نيز از من بيزارند.»(3)
P . مستدرك الوسائل، ج2، ص 625 . P(4)
بيان: در عصر حاضر، دليل دور بودن و ناآگاهى قشر عظيمى از كودكان و نوجوانان از مسائل مذهبى، بىتوجهى والدينشان به اين مسأله مهماست.