بارها در کلینیک و یا حتی در میهمانی و تاکسی، با این صحنه مواجه شده ایم که طرف مقابل سرش را به طرفمان خم کرده و با خجالت و بعد از آن که چند بار به طور رسمی عذر خواسته با صدایی لرزان مشکل خود را این طور بیان کرده که آقای دکتر، مدتی است از اختلال تعوظ رنج می برم .وقتی موضوع را برایش توضیح می دهی، مخصوصاً این که شیوع و فراوانی آن را بیان می کنی و این که در اغلب موارد می توان به خوبی این مشکل را برطرف نمود، چنان نفس راحتی می کشند که گویی محبوسی را نوید رهایی داده باشند و هر بار با خود می اندیشم گناه و قصور رنجی که خانواده ها از عوارض مستقیم و غیر مستقیم این مشکل می برند بر ذمه چه کسانی است؟!
اختلال نعوظی یکی از شایع ترین اختلالات جنسی مردان به شمار می رود. آمار دقیقی از فراوانی آن در جامعه در دسترس نیست. اما برآوردها نشان می دهد بیش از یک سوم مردان در طول عمر خود، آن را تجربه می کنند. گرچه با افزایش سن شیوع آن نیز بالاتر می رود اما غالب مراجعین به کلینیک ها را مردان جوان تشکیل می دهد.
اختلال نعوظی به صورت ناتوانی در به دست آوردن و یا حفظ سفتی آلت تناسلی درحین مقاربت تعریف می شود. این مشکل می تواند در طول عمر فرد به صورت همیشگی بوده و یا آن که اکتسابی باشد. از طرف دیگر این مشکل می تواند فراگیر و یا موقعیتی باشد. این اختلال می تواند ناشی از عوامل روانشناختی و عوامل جسمانی ـ روانی باشد.