«مباهله» پيامبر(ص) با مسيحيان نجران برگرفته از سنتي متداول، در ميان اقوام سامي[1] و بيانگر تلاشهاي فراوان پيامبر(ص) براي دعوت اهل كتاب به دين اسلام بوده است[2]
كه متأسفانه بخش وسيعي از مناظرات و گفتگوهاي پيامبر(ص) با آنان مورد غفلت سيره نويسان واقع شده و در متون اسلامي نيز به طور مستقل بدان پرداخته نشده است.
مباهله از آن جهت كه دليلي بر فضيلت و برتري اهلبيت(ع) و عصمت و امامت بلافصل امام علي(ع) است، داراي اهميت است.
مباهله از ريشه «بهل» به معناي رها ساختن، ترك گفتن، به خود واگذاشتن[3] و قيد و بند چيزي را برداشتن و نيز لعنت كردن آمده است[4] كه از زبانهاي عبري و سرياني وارد زبان عربي شده است[5] و در اصطلاح به عملي گفته ميشود
كه دو يا چند نفر كه در مسأله مهم ديني با يكديگر اختلاف دارند، در يك جا جمع شوند و با اصرار و تضرع به درگاه خداوند،