برقامت رعنای محمّد صلوات                         بر وجه دلارآی محمّد صلوات
در غار حرا برآن امیر دوسرای                        بر سینه ی سینای محمّد صلوات
وقتی که به معراج رود سوی خدا                   بر لیله ی اِسرای محمّد صلوات
بر موکب مسعود محمّد و به آل                      بر فیض مصفّای محمّد صلوات
تعظیم نما دلا به درگاه رسول                           بر حشمت دروای محمّد صلوات
در شام ضلال قوم ، گردیده جلی                     بر نور هویدای محمّد صلوات
بر رحمت حق به بندگانش بفرست                بر خالق دانای محمّد صلوات
بر آب بقا چو می چکد ازلب او                     بر کام شکرخای محمّد صلوات
بر حضرت طاهره مطهّر، به بتول                     بر اُمِّ ابیهای محمّد صلوات
چون نور دوچشم اوست اندر دوجهان            بر حضرت زهرای محمّد صلوات
دانم به یقین که بطن عالم بُوَد این                  بر عصمت کبرای محمّد صلوات
برحیدر و جانشانی اش روز اُحُد                  بر حارس دروای محمّد صلوات
بر شیر خدا علی عمران بفرست                  بر مُعجِز عظمای محمّد صلوات
بر هیبت حیدر به دل قوم دَغا                      بر صولت پیدای محمّد صلوات
فرموده علی وصی من شد به جهان             بر شهد تولّای محمّد صلوات
در غارحرا چو همنشین گشت علی            بر عاشق و شیدای محمّد صلوات
وقتی به غدیر شد علی حجّت حق             برآن یَدِ بیضای محمّد صلوات
شد دشمن او عقیم وکوثر هِبه شد              بر باغ شکوفای محمّد صلوات
در صحن دلارآی چمن بلبل عشق            می خواند به سیمای محمّد صلوات
بر نور رخ سوره ی والفجر و لیال              بر صوت دلارآی محمّد صلوات
بر بت شکن و منجی أبناء بشر                    برآن رخ زیبای محمّد صلوات
بر باقر و صادق و رضا و به جواد                  بر گلشن عالم آرای محمّد صلوات
بر حُسنِ حَسن ، عشق حسین إبن علی           بر جلوه ی  پیدای محمّد صلوات
بر باقر علم و صادق آل رسول                      بر نخله ی دانای محمّد صلوات
بر مهدی آل عشق ای شیعه فرست                بر شاخه ی طوبای محمّد صلوات
بر سِدره نشین خلق در روز جزا                    بر رتبه ی  والای محمّد صلوات
بر حضرت مصطفی رسول مدنی                   بر حجّت یکتای محمّد صلوات

بر شمس وجود عالم آن حجِت حق             بر دیده ی بینای محمّد صلوات
از صبح اَزل تا اُفق شام ابد                           ای دل به سراپای محمّد صلوات
در موسم رجعت چو رسد دولت عشق
بنمای تماشای   محمّد   صلوات

روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به حضرت فاطمه علیها السلام فرمودند:

یا فاطمةُ مَن صَلّی عَلَیکِ، غَفَرَ اللهُ لَهُ وَ اَلَحَقَهُ بی حَیثُ کَنتُ فی الجَنَةِ.[۱]
ای فاطمه هرکس برای تو صلوات بفرستد خداوند او را مورد آمرزش خویش قرار می دهد و در هر کجای بهشت که من باشم او را به من ملحق خواهد ساخت.

بدرستى كه نزديكترين شما به من در روز قيامت در همه جا آن کسی است كه دردنیا بر من صلوات فرستد.

خداى تبارك و تعالى فرمود: در سوره احزاب إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً يعنى همانا خدا و جميع فرشتگان درود مي فرستند بر اين پيغمبر رفيع القدر اى گروه گرويدگان به حق درود بفرستيد بر وى و تحيت و سلام كنيد بر وى سلام كردنى.

آیا امام زمان فرزندی به نام «صالح» دارد؟
در دعای زیبای ندبه، یکی از کنیه‌هایی که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) را با آن می خوانیم کنیه «اباصالح» است و در لغت این لقب «پدر صالح» معنا می شود.
یکی از سۆالاتی که پیرامون امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) به ذهن می رسد این است که آیا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) فرزندی به نام صالح دارند که او را «اباصالح» می خوانیم و یا دلیل دیگری برای دادن این کنیه به حضرت وجود دارد؟

معنای لغوی «اباصالح»

در کتاب تاریخ نیشابور آمده است: 
در سفر حضرت رضا علیه السلام به خراسان، کجاوه‌ی امام وارد نیشابور شد و در حال عبور از بازار بود که دو نفر از راویان احادیث به نام‌های «ابوذرعه» و «محمد بن اسلم طوسی» جلو آمدند و به امام عرض کردند:«ای امام و فرزند امامان، ای سلاله پاک فاطمه زهرا و ای چکیده پرثمر نبوت! به حق پدران گرامیت صورت مبارک و پرنور خود را به ما بنمایان و حدیثی از جد بزرگوارت را برای ما بگو!» 
امام دستور داد کجاوه را متوقف کنند. سپس سایبان را کنار زد و چشم مسلمانان به جمال نورانیش منور شد. 
مردم همه روی پا ایستادند. صدای گریه از هر سو بلند شد و اشک شوق از دیده‌ها فرو ریخت. گروهی خود را به خاک می‌افکندند، عده‌ای افسار مرکبش را بوسه می‌زدند، یا گردن می کشیدند تا صورت مبارک امام را ببینند. 

قبران في طوس خيرالناس کلهم
و قبر شرهم هذا من العبر
ماينفع الرجس من قرب الزکي وما
علي الزکي بقرب الرجس من ضرر(1)

براساس روایات تاریخی امام رضا (ع) بعد از قبول ولایتعهدی مامون و ورود به خراسان به مرو مركز خلافت رفت. مقام ولایتعهدى مامون كه با شعار الرضا من آل محمد صورت گرفت؛ به طور رسمى در ماه رمضان سال 201 هجرى قمرى اعلام شد و مأمون آن را به تمامى آفاق كشور ابلاغ نمود و به نام نامى حضرت رضا(ع) سكه زد.

اهداف عمده ي مأمون از دعوت امام به خراسان

مأمون از دعوت امام هشتم به خراسان چند مقصود عمده را تعقيب مي کرد:

اولين و مهم ترين آن ها، تبديل صحنه ي مبارزات حاد انقلابي شيعيان به عرصه ي فعاليت سياسي آرام و بي خطر بود. همانطور که گفتم شيعيان در پوشش تقيه، مبارزاتي خستگي ناپذير و تمام نشدني داشتند، اين مبارزات که با دو ويژگي همراه بود، تأثير توصيف ناپذيري در برهم زدن بساط خلافت داشت، آن دو ويژگي، يکي مظلوميت بود و ديگري قداست.

شيعيان با اتکاء به اين دو عامل نفوذ، انديشه ي شيعي را که همان تفسير و تبيين اسلام از ديدگاه ائمه اهل بيت است، به زواياي دل و ذهن مخاطبين خود مي رساندند و هر کسي را که از اندک آمادگي برخوردار بود به آن طرز فکر متمايل و يا مؤمن مي ساختند و چنين بود که دائره ي تشيع، روز به روز در دنياي اسلام گسترش مي يافت. و همان مظلوميت و قداست بود که با پشتوانه تفکر شيعي، اينجا و آنجا در همه ي دوران ها قيام هاي مسلحانه و حرکات شورشگرانه را بر ضد دستگاه هاي خلافت سازماندهي مي کرد.