(نرجس خاتون) مادر امام عصر (علیه السلام) یکى از ملکه هاى وجاهت وزیبایى است که از نسل حواریون عیسى بن مریم بوده است. قدرت الهى آن بانوى مکرمه را براى همسرى حضرت عسکرى (علیه السلام) از روم به سامرا فرستاده تا گوهر تابناک وجود مهدویت در آن رحم پاک پرورش یابد.

 

 دل شود امشب شکوفا در زمین
می زند لبخند شادی بر زمین

آسمان ِ دل تبسم می کند
روی ماهت را تجسم می کند

ای مسیح آل پیغمبر سلام
انتهای سوره ی کوثر سلام

ای کتاب راز های مرتضی
یادگار حضرت خیرالنسا

ای صفات تو صفات انبیا
حاصل جمع ِ تمام اولیا

ای قدم هایت صراط المستقیم
حافظ آیات قرآن کریم

 

 

نیمه شعبان روزی است که منجی عالم بشریت حضرت مهدی (عج) به دنیا آمده اند. این روز فضیلت های بسیاری دارد که در روایات بسیاری آمده است.

 

بنا به فرموده پیامبر اکرم (ص) به نقل از حضرت جبرئیل : خداوند در این روز زمان های مرگ را تعیین می کند و روزی های یکسال را تقسیم می کند. هرکس در این روز با تسبیح ، تکبیر ، اسغفار، تهلیل، تطوع شب را صبح کند، جایگاه و منزل او در بهشت خواهد بود.

 

پس در این روز دعای زیر را بخوانیم.

 

حضور نام و تجلی شخصیت ممتاز و بی‌مانند امام حسین‌بن‌علی(ع) در نظم و نثر فارسی، به قدمت و دیرینگی شعر و ادب در گستره ایران فرهنگی است. نام حسین و یا معروفترین كنیه او «ابا عبدالله»، و برخی از القاب وی چون مظلوم كربلا، سیدالشهدا، سالار شهیدان، سرور آزادگان و شاه‌تشنه‌لبان و نامهایی كه ملازم یا در تقابل با نام او هستند، مانند شمر، كربلا، یزید و عاشورا، بخش عظیمی از شعر مذهبی فارسی را تشكیل می‌دهد كه در روزگار ما بدان «شعر عاشورایی» می‌گویند. بسیاری از این سروده‌ها نقطه اوج تجلی و تلافی هنر، احساس و عاطفه به شمار می‌آید.

 روز تاسوعایى یكى از هیئت هاى اصفهان به محل جلفاى اصفهان ، كه ارمنى ها منزل دارند، مى روند. یكى از عزادارها كنار دیوار مشغول عزادارى و گریه و توسل به (حضرت اباالفضل (ع )) بود.
 ناگاه مى بیند در خانه اى باز شد و یك مرد ارمنى بیرون آمد. از وضع عزادارى و گریه مردم تعجب مى كند،و مى گوید: چه خبر است ؟ آن مرد عزادار مى گوید: (امروز متعلق به باب الحوائج (حضرت اباالفضل (ع ) است .)
مرد ارمنى مى گوید: من بچه پسرى دارم كه دستهاى او فلج است . (مرا راهنمائى كن كه از (حضرت اباالفضل شفاى او را بگیرم .) آن مرد مى گوید: (امروز روز (حضرت اباالفضل است برو بچه ات را بیاور و دستهایش را به علم و پرچم آن بزرگوار بمال .)
مرد اومنى هم با عجله با حال گریه دست هاى بچه را به علم مى مالد و توسل پیدا مى كند و منقلب مى شود. نعره مى زند و غش مى كند، مردم منقلب مى شوند و مى گویند: كه چه شده ؟ این مى گوید: به مردم گفتم : كارى به او نداشته باشید، او را به حال آوردیم سؤ ال كردیم چه شده ؟ گفت : (مگر نمى بینید بچّه ام دستهایش را بالا و پائین مى آورد و شفا پیدا كرده .)⁽¹³⁷⁾

نَبُوَد اگر چه لب خشكت آشنا با آب

چه خوش مرام تو دارد سر وفا با آب

چه گویمت كه به یاد تو غرق اندوه است

شكوه شادى دیدارهاى ما با آب

به مكتب شرف و شور و شوق و جانبازى

نوشت دفتر عشق تو را خدا با آب

شكست بغض زمان در گلوى خاطره ها

چو شُست كام تو را دست مرتضى با آب

شكست غیرت تو در مصاف نامردى

در آن كرانه كه یك غنچه گفت بابا آب

دمى كه تشنه لب از شطّ شوق برگشتى

شكست الفت صحراى كربلا با آب

فرات دجله ى شرم است در برابر تو

كه كوفه داشت نگاهى چو كیمیا با آب

فداى قدّ تو ودست بى تنت اى مرد

در آن معامله ى قوم بى حیا با آب

به یُمْن نام تو و افتخار سقّایى است

كه هست رابطه اى بین شعرها با آب (138)

 29 - توسل پیامبر به امام حسین (ع )
هر كدام از پیام آوران خدا، كه به رنج و مشكل بزرگى مى رسید با نام و یاد حسین و خداى حسین علیه السلام بر طرف مى شد كه این مورد به چند روایت بسنده مى شود:
1 - در توبه و نیایش آدم ، خداوند نام هاى پنجگانه مقدس را به آموخت و او به زبان آورد و با نام حسین علیه السلام نیایش او مورد قبول قرار گرفت . ⁽³⁶⁾
2 - در طوفان نوح براى آرام گرفتن كشتى ، به آن حضرت وحى شد كه به پنج نور مقدس توسل جوید و با نام حسین علیه السلام كشتى نوح به طور دلخواه در قرارگاه خویش قرار گرفت . ⁽³⁷⁾
3 - در دعاى زكریاى پیامبر كه مى گفت : پروردگار! از جانب خود به من فرزندى ارزانى دار... ⁽³⁸⁾ خداوند، نام هاى مقدس پنجگانه را به او آموخت و او با به زبان آوردن نام گرانمایه حسین علیه السلام بشارت به یحیى پیامبر بدو رسید. ⁽³⁹⁾
4 - حضرت یونس در نجات از شكم ماهى ، خداى را فرا خواند و هنگامى كه با یاد آورى نام هاى پنجگانه به نام حسین علیه السلام این بنده برگزیده خدا رسید، نجات یافت . ⁽⁴⁰⁾
5 - در جریان بر طرف شدن گزند و گرفتارى از ایوب پیامبر نیز، هنگام كه به بارگاه خدا نیایش كرد و ندا رسید كه :
اركض برجلك هذا معتسل بارد و شراب
پایت را بر زمین بكوب این آبى است براى شست و شو و این آبى است سرد براى آشامیدن . آنجا نیز با نام مقدس حسین علیه السلام دعایش ‍ برآورده شد.
6 - در جریان ابراهیم و اسماعیل كه پیام آمد:وفدیناه بذبح عظیم
او را به قربانى پرشكوهى باز خریدیم .
روایت است كه : این قربانى پر شكوه حسین علیه السلام است ⁽⁴¹⁾ و با این ترتیب پیام و مفهوم آیه نیز روشن است ، چرا كه حسین علیه السلام برتر از اسماعیل بود.
7 - در نجات یوسف پیامبر از نهانگاه چاه ، نیز روایت است كه : آن حضرت به وسیله جبرئیل به پنج نور مقدس توسل جست و با یاد و نام حسین علیه السلام بود كه كاروانیان رسیدند و فرستاده آنان براى آب به سر چاه رهایى یافت . ⁽⁴²⁾
8 - در نجات یوسف از زندان مصر، پس از سال هاى طولانى نیز، نام و یاد حسین علیه السلام و حرمت او در بارگاه خدا، نجات بخش بود. ⁽⁴³⁾
9- در برطرف ساختن غم و اندوه یعقوب نیز نام مقدس او كار ساز بود.
هنگامى كه كار بر یعقوب سخت شد، رو به بارگاه خدا گفت : پروردگار! نور دیدگانم و فرزندم یوسف ، از دستم رفتند، آیا به من مهر نمى ورزى ؟
پیام رسید كه بگو: بار خدایا! تو را به شكوه محمد و على و فاطمه و حسن و حسین علیه السلام سوگند مى دهم كه نور چشمم را به من باز گردان .
و با زبان آوردن نام حسین علیه السلام ، بشارت دهنده فرا رسید و او بینا گردید. ⁽⁴⁴⁾
10 - علاوه بر موارد یاد شده ، موارد دیگرى هست كه با یاد و نام مقدس آن حضرت كه بنده خاص و برگزیده خداست ، رنج و اندوه و پیامبر به خواست خدا برطرف شده است و نیز با یاد و نام مقدس او، ناخودآگاه موج غم و اندوه بر سراچه قلب آنان ، سایه افكنده است و دعاهایشان در بارگاه خدا، به هدف اجابت رسیده است .
و ما نیز:
بار خدایا! به گرفتارى و رنج گناهان خویش رنجدیده ایم . گرفتارى ما به خاطر گناهانمان ، بزرگ و نابود كننده است ، تو را به شكوه و احترام محمد و على و فاطمه و حسن و حسین علیه السلام سوگندت مى دهیم كه گرفتارى و اندوه ما را بر طرف ساز و به بركت اثر گذارى نام مقدسش كه با یاد .، دل هایمان مى شكند و سیلاب اشك از دیدگانمان جارى مى گردد، خواسته هاى ما را برآورد! ⁽⁴⁵⁾

 1 - آمدن نام حسین از آسمان  
شیخ طوسى و راویان دیگر باسندهاى معتبر از امام رضا - علیه السلام - روایت كرده اند كه : هنگامى كه امام حسین - علیه السلام - به دنیا آمد، پیامبر - صلى الله علیه و آله - به اسماء بنت عمیس فرمودند: اى سماء! فرزندم را بیاور! اسماء مى گوید: امام حسین - علیه السلام - را در پارچه سفیدى پیچیده و نزد پیامبر بردم ، پیامبر او را گرفته و در دامان خود نهاد، در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه را گفت ، در این هنگام جبرائیل - علیه السلام - نازل شد و خطاب به پیامبر - صلى الله علیه و آله - گفت : خداى تعالى بر تو سلام رسانده و مى فرماید: از آن جا كه على نسبت به تو به منزله هارون است براى موسى ، پس نام این فرزند را شبیر بگذار، كه این نام پسر كوچك هارون بود؛اما چون زبان تو عربى است او را حسین نام بنه ! ⁽¹⁾

 

سلام بر مولودی که عشق با ولادتش زاده شد، رشادت رشد کرد، شهامت رنگ گرفت، ایثار معنا یافت و شهادت قداست؛ و خون، آبرو گرفت و زلال‌ترین تقوا از چشمه‌سار وجود جوشید.

ای مولود خجسته "عشق" در کلاس تو، درس خوانده و " ایثار" به تو مقروض است و " آفرینش" از روح تو جان گرفت. اما حسین جان چرا ما خبر "ولادت" تو را هم که می‌شنویم، بغض گلویمان را می‌فشرد و چرا ما در روز ولادت تو نیز اشک، پهنای صورتمان را فرا می‌گیرد؟

 چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه (س) بود که امیرالمومنین(ع) از برادرش عقیل، که به اصل و نسب قبایل آگاه بود درخواست کرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری کند و عقیل، فاطمه کلابیه (ام البنین) را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گرفت.

 امام علی بن الحسین(ع) فرزند امام سوم شیعیان جهان و خود، امام چهارم شیعیان است.

مادرش سلامه یا همان شهربانو دختر یزدگرد؛ آخرین پادشاه ساسانی است. تولد حضرت در سال 38 هجری یا 40 هجری بود یعنی در اوایل حکومت حضرت علی(ع) یا در اواسط حکومت ایشان.