مردى به نام «شريك بن اعور» كه بزرگ قوم خود بود و در زمان معاويه زندگى مى‏كرد، شكل بدى داشت. در يكى از روزهايى كه معاويه در اوج قدرت پوشالى‏اش بود، شريك بن اعور به مجلس او آمد. معاويه از اسم نامطبوع وى و پدرش و نيز از شكل بدش استفاده كرد و او را به باد تحقير و اهانت گرفت. معاويه گفت: «نام تو شريك است و براى خدا شريكى نيست. تو پسر اعورى و سالم از اعور(2) بهتر است. صورت بدگلى دارى و خوشگل بهتر از بدگل است. چرا قبيله‏ات تو را باوجود اين همه نقص و زشتى به سيادت و آقايى خود برگزيده‏اند؟»
شريك در جواب گفت: «به خدا قسم تو معاويه هستى و معاويه، سگى است كه عوعو مى‏كند تو عوعو كردى، پس نامت را معاويه گذاردند. تو فرزند حربى و صلح از حرب‏(3) بهتر است. تو فرزند صخرى و زمين هموار از سنگلاخ بهتر است. با اين همه چگونه به مقام زمامدارى مسلمانان نائل آمدى؟»
سخنان شريك بن اعور، معاويه را خشمگين ساخت.(4)
در روايات هست كه يكى از حقوق فرزند بر پدر، انتخاب نام‏نيك‏است. اگر نام خوب باشد كودك سعى مى‏كند با معناى آن اسم، خود را تطبيق دهد.